Modele sevginizi verin...

[Erhan Atalay 11,197]

Aklıma gelenleri yazmak istedim dostlar...

Modelcilik bir hobi demiştik, hobi de zevk alınan, haz duyulan, isteyerek yapılan bir eylem.. Zevk almanın da farklı yönleri var tabiki...Bana göre modeli bitirmek en büyük bir amaç değil, yarım da kalabilir, çok da kalmıştırda. Olmamıştır, becerememişimdir, içime sinmemiştir, haz duyacak bir neden bulamamışımdır vs. ama bitmemiştir. Amaç dediğim gibi bitirmek değil, yaptığından zevk almak, o uğraşı için ayırdığın anları bir zaman kaybı olarak görmemektir.

Modelcilik için hepimiz yazarız çizeriz ve hatta asar keseriz ama ne tek bir doğru vardır ne de o binbir doğruya ulaşacak tek seçenekler. Herkes istediği gibi yapar, istediği sonuçlara ulaşır, yeterki dediğim gibi hobimden dolayı kendimi seviyorum diyebilsin..

Geçenlerde yeni bir üyemiz oldu, başka bir hobisi varken bir nedenle bırakmış kendisine hobi aranmış, bizim plastikleri görünce de ben bunu yaparım demiş, bizlerden yardım istemiş.. Biz ona airbrush aldırdık, kendi aramızda revell mi olsun tamiya mı olsun yapıştırıcı vs vs anlattık.. Bende sakin olun yavaş yavaş,

hobi mi ?

heves mi ?

Birşeyler aldı başladı bizlerin yönlendirmesi ile.. Akabinde bir ilan.. Beni sarmadı bu, aldıklarımı satıyorum...

Kınamıyor, ayıplamıyorum.. Kendini bilmek çok güzel bir yeti, sarmamış bitmiş işte. Belki başka bir hobide çok başarılı olacak..

Bunun böyle olacağını biliyordum aslında. Nedeni ise, bu hobi bana göre insanın genlerinde olan bir dürtüden filizleniyor, büyüyor, gelişiyor. İçinde varsa vardır, içinde yoksa en kral malzeme ve modelden çöp çıkmaz.. Bu konuda ciddi ve iddialıyım modelci olacak adam küçükken belli olur zaten. Hepiniz çocukluğunuza uzanın bakalım bugünkü hobinize yatkınlığınızın kökenleri nedir acaba.. Neler bulacaksınız gülümseyerek kimbilir..

Konu dağılmasın, yaptığından haz duyma ve genlerdeki modelci ruhunu birleştiğinde bu hobi de başlıyor ve gelişiyor işte. Amaç kısmında benim için modeli bitirmek değildir amacım derken, kimimiz içinde bu model bitmeli , bitmeden başka bir modele başlamam prensibi yerleşmiş olabillir. Benim fikrime göre bu çok tehlikeli, modeli bitirmek bir hedef olunca yeni bir ikilem ile karşı karşıyayız..

Hobi mi ?

Görev mi ?

Hobi ise zaten problem yok tekrar etmeyelim durumu, ya görev ise ne olacak ? İşte o zaman tehlike başlıyor. Farklı bir hırs içindesindir, bitsin bu model.. İçinde doğan sevgi değil artık, farklı bir hormon ile işler parmakların.. Kaliteli iş yaparsın belki el becerilerin gelişkindir ancak ne yaparsan yap, o model asla senin sevgini yansıtmayacakk hep bir parça eksik kalacaktır. Bunu da biz hissedeceğiz... Kendin de..

Modele sevginizi verin dostlar..

çok uzun yazasım var aslında... severim de.. sizler neler düşünürsünüz.. Neler buldunuz kendinizden..

[Cem Burak 4,349]

Bitirmek hedef olmamalı bence de özenerek bir şeyler katabilmek içindeki heyecanı yansıtabilmek önemli erhan abinin dediği gibi (yani bana) acele edip rezil etmek ne bileyim bittiğinde aslında bu benim istediğim beklediğim şey dememek yerine içindekinizi verebilmek önemli.... (Ha bu değerli paylaşımda payım yok değil en sonunda imdat dedi erhan abi.... )

[Erhan Atalay 11,197]

Cem itiraf etmek gerekirse, ilham almakla birlikte, seninkisi farklı bir yön.. sendeki hobi ama o nasıl sevgi anlayamadım...

[Cem Burak 4,349]

Cem itiraf etmek gerekirse, ilham almakla birlikte, seninkisi farklı bir yön.. sendeki hobi ama o nasıl sevgi anlayamadım...

Soğuk bir adamda ne kadar olursa

[Erhan Atalay 11,197]

Sevgi ile model yaptık..

Bunun modelciye kattığı başka neler vardır bir düşünelim... Biraz abartalım bir sevgi masalı yazalım

Yumuşak ve hoşgörülü duygular oluşur bakışlarda. Hataları, eksikleri de olsa o senin üretitğin bir modeldir, bir sonraki modeline kadar da en güzel modelindir. Bakmaktan zevk alırsın, incelersin, koyduğun yerde, her geçişinde gözüne takılır, gülümsersin. Zaman zaman yerini-yönünü değiştirir, farklı açılardan da izlersin. Bu hoşuna gider, yaptığından memnun kalırsın. İşte içinde yaşayan bu duygular seni modelci yapar, benim içimdeki bu yaşananların sebebi yaptığım modeller ise ve ben bu duyguların sürekli olmasını istiyorum diye düşünüyorsan, artık güzel bir hobim var diyebilirsin..

Hobinin arkasından yaptığını çevrenle / hobidaşlarınla paylaşmak gelmeyebilir. Bu yoğun duygular arasında elindeki model ile ilgili başkalarının olumsuz sözler söylemeleri, anlamsız bulmaları, dudak büküp küçümsemeleri de olası tabiki. Bu tür geridönüşleri de kaldıramayabilirsin belkide. Bu bir tedirginlik yarattığında içe kapanık gizli bir modelci olursun. Sadece seninle aynı duyguları paylaşan hobidaşlarını uzaktan İzlersin, belki de hobi ile ilgili duyguların küçülür, körelir. O zaman modelimizi paylaşıma açmamak mı lazım..

Kuzguna yavrusu kartal görünür.. Bunu anlarım ancak kartal yavrusu da uçmak için öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yapılanlar paylaştıkça senin o büyük bir heves ile ve sevgiden kör olmuş gözlerin yüzünden göremediğin küçük hatalar ortaya çıkar, belki de daha önce bilmediğin için yapamadığın teknikleri öğrenirsin. Bu yüzden açık olmak gerekiyor hatta biraz da diğer hobidaşların da en az senin kadar model yapmayı sevdiğini ve yaparken öğrendiklerini aktarmak istediklerini düşünmek gerekiyor. Bu nedenle onların görüş ve düşüncelerini hoşgörü ile karşılamak onları da sevindirir. Öğrenmemin de yaşı yok zaten...

Daha sonra modelceye ve yapılan modele dışardan bakanlar ile ilgili düşüncelerimi eklerim..

[baki temel 7,261]

Sevgi ile model yaptık..

Bunun modelciye kattığı başka neler vardır bir düşünelim... Biraz abartalım bir sevgi masalı yazalım

Yumuşak ve hoşgörülü duygular oluşur bakışlarda. Hataları, eksikleri de olsa o senin üretitğin bir modeldir, bir sonraki modeline kadar da en güzel modelindir. Bakmaktan zevk alırsın, incelersin, koyduğun yerde, her geçişinde gözüne takılır, gülümsersin. Zaman zaman yerini-yönünü değiştirir, farklı açılardan da izlersin. Bu hoşuna gider, yaptığından memnun kalırsın. İşte içinde yaşayan bu duygular seni modelci yapar, benim içimdeki bu yaşananların sebebi yaptığım modeller ise ve ben bu duyguların sürekli olmasını istiyorum diye düşünüyorsan, artık güzel bir hobim var diyebilirsin..

Hobinin arkasından yaptığını çevrenle / hobidaşlarınla paylaşmak gelmeyebilir. Bu yoğun duygular arasında elindeki model ile ilgili başkalarının olumsuz sözler söylemeleri, anlamsız bulmaları, dudak büküp küçümsemeleri de olası tabiki. Bu tür geridönüşleri de kaldıramayabilirsin belkide. Bu bir tedirginlik yarattığında içe kapanık gizli bir modelci olursun. Sadece seninle aynı duyguları paylaşan hobidaşlarını uzaktan İzlersin, belki de hobi ile ilgili duyguların küçülür, körelir. O zaman modelimizi paylaşıma açmamak mı lazım..

Kuzguna yavrusu kartal görünür.. Bunu anlarım ancak kartal yavrusu da uçmak için öğrenmeye ihtiyaç duyar. Yapılanlar paylaştıkça senin o büyük bir heves ile ve sevgiden kör olmuş gözlerin yüzünden göremediğin küçük hatalar ortaya çıkar, belki de daha önce bilmediğin için yapamadığın teknikleri öğrenirsin. Bu yüzden açık olmak gerekiyor hatta biraz da diğer hobidaşların da en az senin kadar model yapmayı sevdiğini ve yaparken öğrendiklerini aktarmak istediklerini düşünmek gerekiyor. Bu nedenle onların görüş ve düşüncelerini hoşgörü ile karşılamak onları da sevindirir. Öğrenmemin de yaşı yok zaten...

Daha sonra modelceye ve yapılan modele dışardan bakanlar ile ilgili düşüncelerimi eklerim..

çok güzel anlatmşsınız erhan bey aynen söylediklerinize katılıyorum Bilgi paylaştıkça çoğalır ve herkez için daha faydalı hale gelir. tozlu raflardaki veya insanin beynindeki paylaşılmayan bilgiden kime fayda gelir ki.Ne demişler hayat paylaşınca güzel

[Cem Burak 4,349]

Erhan abim ya döktürmüş gülüm benim accık dikenli olsada yakında her an bir kitabı yayınlanabilir

[Erhan Atalay 11,197]

Arşivden başka bir konu ararken karşılaştım .. Paylaşayım tekrar dedim .. 

[Kürşat Kaan Kerimoğlu 7,531]

İyi ki paylaştın abi. Ben de bu hobinin zevk almak amaçlınyapıldığını ve işkenceye dönüyorsa bırakılması gerektiğine inanıyorum. Tek bir yerde biraz farklı davranıyorum o da aynı anda sadece tek bir model yapıyorum ben. Ya onu bitiriyorum ya da bırakıp hurdaseven modelcilere yarımları yollayıp yenisine başlıyorum. 

[Enes ÇALDIR 523]

Kesinlikle çok önemli bir konu. Bu yüzden tipini sevmediğim, tarihini teknik özelliklerini ilgi duyup araştırmadığım şeylerin maketini kendimi zorlayıp yapmak istemiyorum. Ayrıca bazen yorulunca bırakıp ara verdiğim de oluyor. Acele edip hızlı bitirmek hem makete zarar veriyor hem de hobiden alınan zevki azaltıyor benim açımdan.

[Nejdet Arikoglu 214]

Merhabalar,

Erhan Bey çok güzel bir noktaya değindi modelci adam küçükken belli olur diye, ben bu konuda hemfikirim 8 yaş civarında başladım diye hatırlıyorum ve ilk modelimi annemle tamamlamıştık. babamın alıp bir kenara attığı klasik bir savaş gemisiydi, gövde, toplar, direkler, yelkenler derken benim için muhteşem bir sonuç çıkmıştı. işin aslı (bugün geriye dönüp baktığımda) maketi katletmiştik ama o zaman aynen yukarıda yazdığınız gibi ben kuzgundum o da yavrum  

ben 42 yaşındayım benim çocukluğumda ailem özellikle babam mutlaka bir hobiniz olsun diye beni ve ablamı yetiştirdi. bu höbi illa model olacak diye birşey yoktu. ablam piyano çalardı ben resim çizer heykel yapardım ve sonra model yapmaya başladım. kendimizi meşgul etmemiz beklenirdi bizden, bilgisayar olmayınca ders dışında kalan zaman hobilerimize kanalize olurdu. hatta orta okul arkadaşımla beraber birbirimizin evine yaptığımız maketleri görmeye giderdik. malzeme kıtlığı çekmezdik çünkü malzeme ne bilmezdik. uhu, 404, vb. yapıştırıcı, babamın eskiyip kurumuş airfix mini teneke enamel boyaları ve bir keskin bıçak takım çantası bu kadar. zaten you tube yok kim nasıl model yapıyor, bitince neye benzemesi gerekiyor en ufak bir fikrimiz yoktu. hedef en az lekeyle modeli bitirmek. zaten bir yıl boyunca yapılan tüm modeller bahar temizliğinde çöp oluyordu. geriye dönüp baktığımda kaç model heba olmuş saymakla bitiremiyorum.

ben kuralcı bir adamım. neden öyleyim bilmiyorum, ama malesef öyleyim. birşeyi ele aldığımda araştırma, standard belirleme ve kural koyma alışkanlığım var. evde yapılmayı bekleyen bir yığın model var ama bir modele başlayınca bitirmeden yenisine başlamak bana ters geliyor. bitirmek için kendimi şartlıyorum, ve yukarıdaki doğru tespit ile karşı karşıya kalıyorum: bitirmek zul oluyor ve zevk almıyorum. 5 - 6 hafta model masasına oturmamışlığım var bu yüzden. ancak buna karşın çok zevk aldığım bir husus var, bitirip başarılı olduğumu görürsem tüm zorluklara rağmen zafer benim diyebiliyorum. bugün işte tam da böyle bir yol ayrımına geldim. uzun yıllardır ilk defa geçen sene bir model kitini yarıda bırakmış ve başka bir modele başlamıştım. model Revell in harbour tug boat modeliydi. bu kiti revell nasıl kalıplayıp üstüne logosunu basıp kendi kutusuna koyup piyasaya sürmüş zerre kadar aklım almadı. kiti eşim 2 - 3 yıl kadar önce doğum günü hediyesi olarak almıştı. bon bon, ton ton, kırmızı bir gemi görünce çok beğenmiş. o yıl kırmızı bir araba ve kırmızı bir sivil uçak da hediye geldi. eşimin favori rengini tahmin etmek için 3 hakkınız var ama bir tanesine ihtiyacınız olacak  bende çoçukluğumdan beri gemi modeli yapmadığım için ilk o kutuyu açtım. parça ağaçlarını tarif etmek için katastrofi, kıyamet, apocolypse right now, cehennemde sıcak bir gün, ve yakın tarihden birinin bir heykel açılışındaki lafı : "ucube gibi" terimleri yetersiz kalır. parça ağaçlarında harf yok, evet aynen öyle harf yok. parçaların sadece numarası var 69 adet (o numarada da bence bir numara var ama neyse) ve hepsi sırayla gitmiyor yani 60lı sayıların olduğu ağaçta 40lı parçalarda var vs. şu ana kadar istisnasız elimi attığım her parcanın bir problemi var ve birleşmede sorun yaşatmayan parça yok. 2019 un başlarında bu modeli kutusundan çıkarmam, denemem ve kaldırmam bir oldu. geçen haftalarda Gundam HGUC 1/144 marasai modelimi bitirdim ve ilk diorama (vignette desek daha doğru tabanı kayalık bir çöl ortamı gibi yapmak istiyorum 0 aksiyon sadece manzara) girişiminde bulunacağım ve resmedip kaldıracağım. kil ile çalışıyordum ve kurumasını beklerken bir sonraki projem ne olacak sorusu üstünde çalışmaya başladım. vitrinde hala bir gemi modeli eksik ve bu model kiti beni ilk roundda nakavt etmişti. kuralcı adamım dedim kuralıma karşı geldim bitirmeden model kaldırdım. kutuyu tekrar açtım parçaları tekrar törpülemeye başladım ve bir tık daha ilerledim. bitirirsem en tatlı zafer benimdirim olacak çünkü bu model modelci sınamak için üretilmiş başka bir açıklaması olamaz. modeli bitirene kadar ne miktar söverim ne kadar sayarım ne denli soğurum ve masadan göçer giderim diye düşünmemek elde değil. yol ayrımı işte burada vitrinde aynı zamanda bir eksik daha var, bir jet uçağı. elimde kinetic in CF - 188A kanada 150. yıl özel maketi var (boya konusunda mig anlaşmalı kinetik 10 tane kadar mr color muadili yazmış onların da hepsinin kodu yanlış boya baş ağrıtacak) ve birde tatlı bir hasegawa 1/48 F - 4 Phantom show time var. tabi Hanım da bir megami device kız maketi istiyor  ya zafer benimdir, yada zevk benimdir karar veremedim.

model kitinin zorlukları beni sınadıkça daha iyi bir modelci olmak için deneyim elde ettiğimi düşünüyorum. satrançta daha iyi olabilmek için kendinden iyisiyle oynamak lazım ya, bende daha iyi bir modelci olmak için zorlukla başedip galip gelmek lazım gibi bir düşünce içindeyim. ama bu düşünce sıkıntılı günler zevk yerine sıkıntı yaratan anları çok yaşatıyor

gundam modelleri dışında en çok zevk aldığım her baktığımda ahenk ve mutlulukla yaptığımı hatırladığım, aşkımdan model bitmeden aynısından ikincisini aldığım şimdilik tek bir model kiti var ve benim için yeri ayrı, o da hasegawa 1/48 mitsubishi A6M3 zero fighter type 22. yaparken hiç zorluk çekmedim ama edindiğim teçrübe, bilgi ve öğrenim benim için eşsizdi.

çok uzun kestim sonunda da bir yere varamadım  

[Bulut Solmaz 5,329]

ben acele etmeyince kafama neyin daş yiyorum ama  Ne var bir model 1-1.5 sene sürdüyse 

Hehehe şaka bir yana forumda okuduğum güzel bir söz var "Hobiniz Fobiniz Olmasın" çok güzel bir söz. canınız ne isterse o nu yapın, canınız ne zaman isterse o zaman yapın... Sonuçta bu bir hobi görev değil.

Biraz takıntılıyım. Masada sadece bir model olsun istiyorum. Bazen masaya oturuyorum. Bir şey yapmak istemiyorum kalkıyorum başından. O gün Bilgisayarda oyun oynamak yada bir film seyretmek istiyorsam onu yapıyorum. Tüm gün çalışıyoruz eve dinlenmek ve rahatlamak için gidiyoruz ama her zaman bu olmuyor. Evde de bir ton iş ve sorumluluk oluyor. Bazen iştekinden bile fazla oluyor. az zamanımızı sonsuz isteklerimize bölmek mecburiyetindeyiz. 

Sivil sevmiyorum yapmıyorum, figür seviyorum ama beceremiyorum... zorladım kendimi beceremedim... yapmıyorum. Takılıyorum işte kafama göre.... Stres yok  

[Eren Erdogan 961]

Kitapların giriş kısmına konulan önsöz gibi bir yazı.. Gerçekten harika anlatmışsınız teşekkürler. 

Me-163 Komet yapıyordum ama araya bir hayli zaman ve bazı aksilikler girince ve bitmeyince soğumaya başladım. Bitirmeli miyim yoksa bitirmeden başka bir modele mi geçsem diye düşünürken bu işin bir hobi olduğunu ve tezgaha oturduğumda keyifle model yapmam gerektiğini düşünerek yeni modelime başladım ve ilk defa bir modeli tamamlamadan başka bir kite başlamış oldum   

Yarım kalan modeli zevk alıp yapacağım an elbet gelecektir diye düşünüyorum, sonuçta bu hobi benim için bir aşk ve tutku. Elbette sonuna kadar keyif almam gerekiyor